Кліч, не кліч

Жыццё не люблю усё мацней.
А...

А смерці,
амаль,
не баюся,
бо я зразумеў,
не ў сабе я,
а калі памру...

Ну і хай.

Ужо ні аб чым не шкадую,
не плачу…
Так, трошачкі,
трошачкі
злуюся...

Жыццё апынулася
даўжэйшы

лёсу…

Так памру!!!

Ну і хай.

І смерць, ні, не клічу,
стараюся
...запесціць
мальковый свой
сум.

Так час мой праходзіць хутчэй, і-і-і...

Напэўна, памру.

Ну і хай!!!