Да смерці я запомніў гэты сон

Да смерці я запомніў гэты сон
пасля любоўны…

У ім свет змяняўся і гучаў
так
бес
са
слоўна.
А рэчанька той выгнутаю свечкаю
нам
высвятляла нешта
без
у
моўнае…

Размытае,
халоднае маўчанне
перамяжоўвалася цёплай хваляй
ўсіх
тваіх прызнанняў…

А я маўчаў…

І мы з табой рассталіся…
У тым жыцці…

Ну, а ў гэтым
як у сне,
усё жыццё крочу,
бягу, лячу я
за табою…

Як недарэчнае
тваіх
былых успамінаў.