Як доўгачаканы ты ў пустыні

Як доўгачаканы быў
звычайны дзень восеньскі...

А-ах!!!

Дожджык пырснуў і...

Заціх.

Вар'яцка доўга я чакаў яго.
Ад лета
метай трызнення начны
так сушшу паветра пячнога
вымарачыў душу.

Думаў усё,
не дажыву.

А тут жмуток туману,
як апошняя надзея.

І кроплі,
хоць і горкія...

У твар.