А час мінае

А час цікае ў скронь,
тлуміць вочы,
засціць памяць,
перабівае яе аб іншым.

Ды і сяброў маіх шэраг...

Парадзеў.

Амаль усё ўжо там...

Так і я прызабыў,
хто з іх хто.
Толькі, часам...

Асобы ўсплываюць.

І я тут жа,
як бы ўспамінаю,
што было і не было.

І разумею, што...

Што?!

Нічога.

І ніколі.